Moe zijn. Ontzettend moe zijn. Moe opstaan en moe naar bed gaan.
Moe zijn en soms toch niet kunnen slapen.
Rust nemen, maar er niet uitgerust door raken.
Concentratieverlies.
Onvermogen om oplossingen te verzinnen.
Door je omgeving niet goed begrepen worden.
Jezelf niet goed begrijpen.
Kleuren en smaken die vervagen.
Pijn en nog eens pijn.
Pijnklachten, die zich steeds weer op een ander gebied uitbreiden of zich verplaatsen.
Het lichaam, dat aan alle kanten roept.
Wat nu?!
Soms is het lichaam voor een deel of geheel uitgeput. Op!
Het leven heeft te lang te veel gevraagd.
Of…. Ik heb het leven te lang te veel gegeven.

Herstel van een burn-out is soms een lange weg.
Je raakt niet in een keer opgebrand, zo zul je ook niet in een keer herstellen.
Maar er is een weg terug.
Door gesprekken, door het lichaam extra te helpen met voeding supplementen, is er een weg terug.
Wat ik veel hoor is dit: het wordt nooit meer zoals het was.
Nee, maar is dat de maatstaf, is dat de norm?!
Samen zoeken naar een nieuwe weg is misschien wel het beste wat je kunt overkomen?!